Dat Tietreisenhuus - De dubbelte Patrick (eBook)

Marie Wollatz, Patricia Wagner, Peter Neuber (Autoren)

eBook Download: EPUB

2025
144 Seiten
Fantasiereise (Verlag)
978-3-69111-691-5 (ISBN)

Infos

No süm eerste Tietreis in dat Johr 1965 buddelt Henry en mysteriöös Foto ut, mit ehrn Voder op. Se stövert in de Doogböker vun de Tempus. Ehr Voder schient ni de to ween, as de he sik utgifft. Mit ehrn Tweeschenbroder Hannes finnt se opletzt ruut, wokeen ehr Voder würkli is. Dorophen geiht de Famieln Tempus op dat twete Tietreisen-Eventüür dool, nu in dat Johr 1905. De Famieln beleevt den Alldag in disse Tiet un Henry un Hannes stellt fast, datt sik in hunnert Johr doch en Barg ännert hett. Henry befrünnt sik mit Elisa, en Deern ut dat Johr 1905. Elisa vertellt Henry vun ehr trurig Famieln-Schicksol. Dorophen much Henry de Elisa natüürli hölpen, man wosück? Bringt Henry dormit de Famieln Tempus in Gefohr? Un warrt dat Famielngeheemnis vun de Tempus wiederhen wohrt?

Marie Wollatz lebt mit ihrer Familie an der Nordseeküste in Schleswig-Holstein. Schon früh entdeckte sie ihre Leidenschaft fürs Schreiben und verfasste Kurzgeschichten sowie Kolumnen für verschiedene Zeitschriften. Mit ihrer Buchreihe Das ZeitreiseHaus verbindet sie Geschichte und Fantasie, um jungen Leser*innen die Vergangenheit auf spannende und erlebbare Weise näherzubringen inspiriert von ihren eigenen Erfahrungen in der DDR. In ihrem aktuellen Roman Mindmates Nordseeflüstern vermittelt sie die kraftvolle Botschaft von Empathie und Mitgefühl als Schlüssel zu zwischenmenschlichem Verständnis.

Textauszug

Liek, lieker – Friedrich?

Henry ehr Brōder schüddkopp. „Nee, nee, ’sück8b kann dat angohn? Worum hett hē denn siendoog ni wat seggt? Dat harr9 hē uns doch al in’ Summer vertellen kunnt, as wi de Tietmaschien opspȫȫrt hebbt. Woveel Gehēēmnissen hett hē denn noch?“

„Dat wēēt wi ni. Ik wēēt man blōōts, wi bruukt nȫdig dat dorste Fōto!“

Henry dach scharp no. „Wō8c kunn9 Mudder dat opwohrt hebben? Mȫȫgli in ehr Tasch?“

„Dē hangt je ümmer ünnen an de Gardrōōv. Ik bün fōōrts wedder dor.“

Mit disse Wȫȫr wēēr Hannes ōōk al ruut ut Henry ehr Stuuv. Sē kunn em jüst noch achteranrōpen: „Hannes, du kannst doch ni sō slankweg …“ Man dat hȫȫr hē al ni mēhr. Kotte Tiet loter stunn hē mit de Tasch wedder in ehr Stuuv.

„Over du kannst doch Mudder ehr Tasch ni sō slankweg nehmen. Wenn sē di nu sēhn harr9?“

„Hett sē over ni. Sē sitt mit Beate in de Köök. De beiden drinkt Kaffee un wi wēēt je, datt dat lang duren kann un datt süm5 de Klöönsnack-Thēmas sümdoog ni utgoht.“

Henry nückkopp. Beate wēēr in dat Famielngehēēmnis inwieht un Mudder Tempus tuusch sik gēērn mit Beate över de verschēden Tieden ut. Beate Zarresto wēēr nogrood tō en Famieln-Liddmoot9 worrn; un wō8c dat Hannes un Henry je ni vergünnt ween wēēr, ehr Grōōtöllern kennentōlēhren, speel Beate op en Oort Uttuusch-Ōma för süm5. Veelmools kook sē dat Meddageten, wenn süm4 ut de Schōōl kēmen. Mudder Tempus arbeid bilüttens acht Stunnen an’ Dag in’t Archiv vun de Stadt Weimar. An’t Wekenenn wēēr Beate veel tō’n Kaffedrinken un op en lütten Klöönsnack mit Mudder Tempus dor. Süm4 harrn sik ümmer veel tō vertellen. De Kuntakt un Betog vun Henry tō Beate wēēr vun recht besunnere Oort. Beate wēēr je ni blōōts ehr Uttuusch-Ōma, man ōōk tōgliek ehr Lēhrersch in den Jöögd9-Thēoterkurs; dor an’t Weimarer Thēoter harr Beate Leid9 un Stüür un Henry wēēr bestännige Besȫkersche. De Lēēv tō de Kunst verbunn süm5 beid’ un veelmools funn Henry bi Beate en open Ōhr, wenn dat um Problēmen mit Frünnen ōder Schōōl gung.

„Denn loot’s mool kieken, wat Mudder dor in ehr Tasch hett.“ Hannes mook de Tasch open un kēēk rin. „Mh, Brill för’t Autofohren, Taschendȫker, Kosmetik, Handcreme, Geldknipp. Mann, wat is Mudder ehr Tasch oprüümt!“

„Wies mool, mȫȫgli is wat in’e Knipp?“, smēēt Henry in. Sē trock dat Portmonēē ut de Tasch un mook dat open.

„Ah, kiek mool. Mudder hett würkli Tittiefōtos9 vun uns hier in ehr Knipp. As Titties hebbt wi sik7a würkli liek sēhn!“ Henry vertrock ehr Snuut. Sōlang as sē denken kann, wēēr sē ni ōōk man en lütt beten liek tō ehrn Tweeschenbrōder ween; ēhr9 annersrum, süm4 wēērn sō ünnerschēēdli, as Brōder un Süster man ween köönt. Mennigmool wēēr sē bȫȫs in Twēēbedacht9 ween, watt9 süm4 Tweeschens9 wēērn. De doren worr9 je veelmools noseggt, datt süm4 sik liek sēhn schullen.

„Mh, blōōts dat mysteriȫse Fōto is hier ni mit mang“, stell Henry fast. „Lōōs, bring de Tasch gau wedder tōrüch, wō8c du ehr herhoolt hest, sunst warrt dor noch ēēn um wies!“

Hannes verswunn mit de Tasch un Henry blēēv nodenkern in ehr Stuuv tōrüch. Wō8c kunn9 Mudder dat Fōto versteken hebben? Harr sē dat gor mit no ehr Arbeit, mit no’t Archiv hen mitnohmen?

„Ik heff dor noch sō’n Idēē“, kēēm Hannes in Henry ehr Stuuv tōrüch un strohl. „Ik wēēt, datt Mudder ehrn kostboren Smuck veelmools in ehr Socken in de Schuuf9 blangen9 ehr Bett opwohrt. Vellicht is dat Fōto ōōk dor?“

„Ōh jo, gōde Idēē. Man vörsichtig, wi mööt liesen ween. Mudder is noch mit Beate nerrn in de Köök?“

Hannes nückkopp.

„Un Voder?“

„Dē is noch in’e Schōōl, Lēhrerkunferenz.“

Voder Tempus harr mit dat niede Schōōljohr as Geschichtslēhrer an’t Humboldt-Gymnosium in Weimar tō ünnerrichten anfungen. Vör süm6 Umtog no Weimar harr de Famieln9 Tempus in Berlin leevt un Voder Tempus wēēr dor Geschichtsperfesser ween. Vun Weimar harr hē ēgentli hööpt, datt de Arbeit vun en Gymnasiollēhrer wat wēniger ween worr as dē vun en Geschichtsperfesser. Man bald wuss hē dat doch beter. Dat gēēv ōōk Öllernovenden, Lēhrer- un Tüügniskunferenzen, Schōōlprojekten, un op den Ünnerricht muss ēēn sik vörberēden, Klassenarbeiden wēērn tō korrigēren; dor blēēv man wēnig Tiet. Friedagnomeddoogs wēēr hē tōmeist noch in de Schōōl tō arbeiden.

„Denn loot’s man liesen in de Sloopstuuv sliekern un nokieken, watt9 dat Fōto in de dore Schuuf9 tō finnen is.“

Un würkli, dat Fōto lēēg ünner poor Socken versteken in Helene Tempus ehr Nachtdischschuuf .

„Kiek mool, de Nooms“, sä9 Henry tō Hannes, as sē em dat Fōto gēēv. Hannes starr op dat Bild. Denn kēēk hē Henry an. „Wow, för en kotten Momang dach ik, dat wēērst du mit lange Hoor.“

„Du mēēnst dē Fru hier? Anna? Dat is sē doch, de Anna ut den Doogbōōk-Uttog, ōder? In disse Fru harr sik Voder verkeken?“

Henry stier nu ōōk op dat Fōto. „Tȫȫv mool, dē dor blangen9 ehr, dē süht doch ut as Voder; over doröver steiht ni Patrick, man Friedrich. Un över den annern Mann steiht Voder sien Noom. Un Anna is de Tweeschensüster vun Friedrich, versteihst du, Hannes? Tweeschens! Sō as wi! Un Anna süht mi liek, dat hēēt …“

„Voder is würkli Friedrich un ni Patrick!“, sett Hannes hentō. „Un wenn ik mi Patrick nauer bekieken dō, denn is hē op en Oort liek tō Heinz Tempus, den wi 1965 kennenlēhrt hebbt, liek tō unsen Grōōtvoder ōder mȫȫgli ōōk Ni-Grōōtvoder.“

„Hannes, dat worr je ōōk verständli moken, worum Voder sō gor ni Helga un Heinz Tempus liek sēhn deit!“

„Kloor, dorum datt hē gor ni Patrick is!“, Hannes sett sik op dat Bett. „Ōh Mann, wokēēn8a sünd wi denn ēgentli? Ik glȫȫv, ik krieg en Kries, en Identitēētskries.“

„Loot’s mool hȫren, wat Voder dortō tō seggen hett“, slōōg Henry vör.

„Nee, wi mööt sik7a ēērst rein seker ween, loot’s dat mit ēēn besnacken. Loot’s ēēn frogen, dē unparteisch is; ēēn, dē wēēt, datt wi Tempus dör de Tiet reisen dōōt.“

„Beate!“, flustern süm4 gemēēnsom. Henry kēēk wat bedrüppelt op dat Fōto. Dat wēēr ehr ümmer tōweddern, wenn sē de glieken Gedanken as ehr Brōder utsnack. Af un an harr sē dat Gefȫhl, datt süm4 vun dō an, as süm4 de Tietmaschien in’ Keller funnen harrn, ümmer mēhr tōsomenwussen; un sik lieker worrn, as sē jēmools dacht harr.

„Koom“, Hannes gēēv Henry en opmünnern Schubs. „Voder kummt wiss gliek no Huus. Tōmeist geiht denn Beate. Loot’s ehr afpassen, ēhr9 sē ut’ Huus is.“

De Tweeschens kunnen ehr Uttuusch-Ōma würkli afpassen, ēhr sē dat Huus verloten harr. Sē wēēr jüst bi, sik an de Gardrōōv de Jack antōtrecken, as Hannes ehr noch bi’t Jack-Antrecken no buten tarr.

„Wat is denn mit jüm2 lōōs? Geiht dat um de Bōōrtsdagsparty? Schall ik noch wat inkōpen?“, harr sē besorgt froogt.

Un as Henry ehr ohn grōte Verklorens dat Fōto ünner de Nöös hōlen harr, harr sē fōōrts op den Mann mit den Noom Friedrich wiest un seggt: „Kiekt mool, sō jung wēēr jüm3 Voder mool. Un dor blangen9? Is dat sien Süster? Süm4 sēht sik sō liek. Ik wuss gor ni, datt Patrick en Süster hett. Du büst ehr övrigens ōōk bannig liek, Henry.“ De Nooms op dat Fōto harr Henry mit den Finger sō afdeckt, datt Beate süm5 ni lesen kunn.

Un dormit harrn süm4 den Bewies: Voder Tempus muss Friedrich ween. Man wenn hē Friedrich wēēr, ’kēēn8a wēēr denn Patrick? Un harrn süm4 de Rullen tuuscht, dorum datt Patrick sik in Anna verkeken harr? Un wosück8b kunn dat allns angohn, wenn doch blōōts de Famieln Tempus in de Tiet rumreisen kunn? Hȫren Anna un Friedrich ōōk tō de Famieln Tempus? Ōder harr Patrick mȫȫgligerwies all de Regeln ni op de Reken hatt, dē doch för de Tietreisen gollen?

Henry schüddkopp dēēp in Gedanken, as sē mit Hannes wedder no’t Huus ringung. „Wi mööt Voder frogen!“

„Wat mööt jüm1 Voder frogen?“ Mudder Tempus stunn opmool op’e Huusdeel un kēēk ehr Kinner froogwies an. Denn sēhg sē dat Fōto in Henry ehr Hand; ehr verschōōt de Klȫȫr, sē worr witt um’e Nöös. „Wō8c hebbt jüm1 dat her?“, froog sē ehr Kinner.

„Wi …“ Man mēhr krēēg Henry ni mēhr seggt. Bides9 Mudder Tempus ehr Dochter dat Fōto ut de Hannen rēēt, duuk Voder Tempus mitmool ōōk op’e Huusdeel op. „Gōden Ovend. Na, wat mookt jüm1 denn all hier? Hebbt jüm1 spazēren gohn wullt?“

Denn sēhg ōōk hē dat Fōto, nu in de Hand vun sien Fru, un ōōk hē worr kriedenwitt, meist noch mēhr as sien Fru, witt as de Wand. „Helene, wō8c hest du dat her?“, stött hē ruut.

„Ik …“, man en Antwōōrt op disse Froog speel för Helene Tempus nu sachs kēēn Rull mēhr. „Patrick, ’kēēn8a büst du?“

Henry un Hannes kēken sik verboost9 an. Ōgenschienli wēēr süm6 Mudder al datsülvige vermōden ween, as süm4 beid’.

„Helene, ik …“ Man Mudder Tempus dä ehrn Mann ünnerbreken.

„Ik mēēn, dat lieke Utsēhn kann doch ni Tōfall ween. Ik heff in’t Archiv recherchēērt. Dē dor op dat Fōto is Friedrich Winter. Hē worr 1855 in Weimar boren, blōōts schood, dor is kēēn Starvdotum vun Friedrich tō finnen. Dat is, as wēēr hē miendoog ni dōōtbleven.“

„Helene, ik …“

„Nee, Patrick, loot mi utsnacken. Ik heff ōōk...

Produkt-Details

• Erscheint lt. Verlag: 30.5.2025
• Reihe/Serie: Dat Tietreisenhuus
• Verlagsort: Vachendorf
• Sprache: deutsch
• Themenwelt: Kinder- / Jugendbuch ► Sachbücher ► Geschichte / Politik
• Schlagworte: Abenteuer in der Vergangenheit • Abenteuerroman • Bücher für Kinder und Jugendliche • Dat Tietreisenhuus • De dubbelte Patrick • Doppelgänger • Familiengeheimnis • Familienroman • Familie Tempus • Fantasy-Roman • Geheimnisse der Zeit • Geschichte erleben • Hannes und Henriette • Historische Abenteuer • Historischer Roman • Jugendbuch • Niederdeutsch • Niederdeutsche Literatur • Plattdeutsch • plattdeutsches Buch • Plattdeutsch für Jugendliche • Plattdeutsch lernen • Science-Fiction Zeitreise • Vergangenheit entdecken • Zeitmaschine • Zeitreise 1905 • Zeitreise-Roman
• ISBN-10: 3-69111-691-4 / 3691116914
• ISBN-13: 978-3-69111-691-5 / 9783691116915