Digital Scent Technology (eBook)

Geurstimulatie staat nog niet in de lijst van zintuigen voor vermaak

Fouad Sabry (Autor)

eBook Download: EPUB

2023 | 1. Auflage
277 Seiten
Een Miljard Goed Geïnformeerd [Dutch] (Verlag)
978-0-00-043243-8 (ISBN)

Infos

Wat is digitale geurtechnologie

Technologie die zich bezighoudt met de weergave van geuren via digitale middelen wordt digitale geurtechnologie genoemd. Dit is een technologie die digitaal materiaal kan detecteren, verzenden en ontvangen dat is voorzien van geuren. Olfactometers en elektronische neuzen worden gebruikt in de detectiecomponent van deze technologie om deze goed te laten functioneren.

Hoe u profiteert

(I) Inzichten en validaties over de volgende onderwerpen:

Hoofdstuk 1: Digitale geurtechnologie

Hoofdstuk 2: Smell-O-Vision

Hoofdstuk 3: Aromaverbinding

Hoofdstuk 4: Trillingstheorie van reukzin

Hoofdstuk 5: Aromachologie

Hoofdstuk 6: Geurdetectiedrempel

Hoofdstuk 7: Sensorama

Hoofdstuk 8: Scent of Mystery

Hoofdstuk 9: Elektronische neus

Hoofdstuk 10: iSmell

Hoofdstuk 11: Pamela Dalton

Hoofdstuk 12: Virtual reality cue reactiviteit

Hoofdstuk 13: Geur

Hoofdstuk 14: Reukzin

Hoofdstuk 15: Geurwiel

Hoofdstuk 16: Sensorische branding

Hoofdstuk 17: Ruikenscherm

Hoofdstuk 18: Scentografie

Hoofdstuk 19: Evolutie van reukzin

Hoofdstuk 20 : Olfactorische kunst

Hoofdstuk 21: Multisensorische uitgebreide realiteit

(II) Het publiek beantwoorden top vragen over digitale geurtechnologie.

(III) Voorbeelden uit de praktijk voor het gebruik van digitale geurtechnologie op veel gebieden.

(IV) 17 bijlagen om kort 266 opkomende technologieën uit te leggen in elke branche om 360-graden volledig begrip te hebben van de technologieën van digitale geurtechnologie.

Voor wie dit boek is

Professionals, niet-gegradueerde en afgestudeerde studenten, liefhebbers, hobbyisten en degenen die verder willen gaan dan basiskennis of informatie voor elke vorm van digitale geurtechnologie.

Textauszug

Hoofdstuk 2: Smell-O-Vision

Smell-O-Vision was een technologie waarmee bioscoopbezoekers konden "ruiken" wat er in beeld gebeurde door een geur vrij te geven tijdens de projectie van een film. Hierdoor kon het publiek de film vollediger "ervaren". Hans Laube was degene die de methode voor het eerst ontwikkelde, en het werd voor het eerst gebruikt in de film Scent of Mystery, die werd uitgebracht in 1960 en werd geproduceerd door Mike Todd Jr., de zoon van filmregisseur Mike Todd. Geactiveerd door de muziek van de film, spoot de techniek dertig verschillende geuren in de stoelen van een bioscoop.

Concepten van het integreren van geurervaringen in entertainmentvoorstellingen bestaan al sinds ten minste 1868 voor live theater, met het eerste gebruik voor film in 1906. Bovendien werden andere benaderingen die ongeveer vergelijkbaar zijn in hetzelfde tijdperk gebruikt, zoals General Electric's "Smell-O-Rama" van 1953 en het concurrerende systeem genaamd "AromaRama" in 1959. Beide gebeurtenissen vonden plaats in de Verenigde Staten. Sinds die tijd zijn andere ideeën die conceptueel vergelijkbaar zijn ook gebruikt, zoals de "Odorama" verbeterde versie van John Waters ' foto Polyester, die in 1982 werd uitgebracht.

Tijdens de Magic Dance of the Fairy Acorn Tree, die in 1868 plaatsvond in het Alhambra Theatre of Variety in Londen, werd een innovatief nieuw effect uitgevoerd met behulp van het spuiten van Rimmel-geur rond de locatie. Laube, die een Zwitsers staatsburger was, keerde echter in 1946 terug naar Europa nadat hij niet succesvol was geweest in zijn pogingen om film- of televisiemaatschappijen aan te trekken in zijn innovatie.

Extra inspanningen werden gedaan in 1940 in het Vogue Theatre in Detroit, Michigan, met de films Boom Town en The Sea Hawk. Deze pogingen omvatten het vrijkomen van geuren op bepaalde perioden in beeld.

In september 1958 werd een aankondiging gedaan over een film die later zou worden uitgebracht genaamd Screen Scent No.

1 zou in maart 1959 worden opgenomen met behulp van een geurmethode genaamd "Weiss-Rhodia Screen-Scent", die zou worden ontwikkeld door een bedrijf dat zou worden gerund door Charles H.

Weiss, een leidinggevende die verantwoordelijk is voor public relations.

De film werd aangekondigd als een "caleidoscoop van hilariteit" en kreeg die beschrijving.

drama en reisverslag".

Rhodia had het grootste deel van twee jaar besteed aan het ontwikkelen van de procedure.

Inc, een dochteronderneming van Rhône-Poulenc.

In oktober 1959 werd gezegd dat Walter Reade Jr. zich haastte om The China Wall, een reisverslag van China dat in Italië werd opgenomen, te vertonen in het Palace Theatre in New York City.

Charles Weiss was degene die deze specifieke methode bedacht. In 1959 verscheen hij in de televisieshow "To Tell the Truth" uitgezonden door CBS en zei het volgende:

Ik heb een methode ontwikkeld om films een geparfumeerde sfeer te geven. AromaRama is de naam die ik aan de procedure heb gegeven. Onze bewegingsfilm, Behind the Great Wall, die al bijna tweeënhalf jaar in productie is, beleeft op 2 december zijn wereldpremière in het Mayfair Theater in New York. Ons publiek zal niet alleen de actie kunnen zien en het gesprek kunnen horen, maar ze zullen ook in staat zijn om de scènes te ruiken. In de loop van de film worden meer dan honderd verschillende geuren verspreid over de zaal. Inbegrepen in deze categorie zijn de geuren van gras, vuil, barstend rotjes, een rivier, wierook, brandende fakkels, paarden, restaurants en de geur van een tijger die is gevangen, naast nog veel meer. In overeenstemming met Rudyard Kipling zijn we van mening dat geuren waarschijnlijker zijn dan geluiden of bezienswaardigheden om aan iemands hartsnaren te trekken.

De film werd uiteindelijk uitgebracht onder de titel Behind the Great Wall op 9 december 1959 in New York City in het DeMille Theatre, dat onlangs van naam was veranderd.

Weiss gaf een andere interpretatie van waar de term "AromaRama" vandaan komt. Volgens Weiss bedacht "Scenarist Henry Myers (Destry Rides Again) de naam "AromaRama" omdat de methode voor het reukvermogen was wat Cinerama was voor het gezichtsvermogen. AromaRama was meer een parodie op Cinerama dan een parodie erop. Omdat distributeur Walter Reade geloofde dat veel van de sequenties in Behind the Great Wall nog opvallender zouden zijn met de toevoeging van geuren, werd deze film geselecteerd. Er werd verwacht dat het goed zou worden verwelkomd in de Verenigde Staten, gezien het feit dat het in Europa met aanzienlijke onderscheidingen was geëerd; deze voorspelling bleek te kloppen.

Bosley Crowther, schrijvend voor The New York Times, gaf de film een recensie van één ster en bestempelde het als een "stunt" met "nul" in de kolom die "artistiek voordeel" mat. De recensie van Bosley Crowther was een van de vele negatieve. Er werd gezegd dat de nauwkeurigheid van de geuren "wispelturig" was en dat ze "ongrijpbaar, beklemmend of plichtmatig en flauw" waren en dat de geuren "slechts gefabriceerde aroma's waren die soms passen bij wat men bekijkt, maar vaker wel dan niet compliceren ze het milieu." Aan de andere kant werd de film zelf, die niet met AromaRama in het achterhoofd is geproduceerd en veel waardering heeft gekregen, bekritiseerd. The New Yorker publiceerde nog een recensie die niet positief was.

Er waren enkele positieve beoordelingen onder de negatieve. In het artikel "AromaRama Premieres Here: Audience Smells What It Sees and Hears in Movie", dat is gepubliceerd in de New York Herald Tribune, schrijft een niet nader genoemde criticus: "Op een paar kleine uitzonderingen na, verklaarde het publiek gisteravond het succes van geuren vanaf het begin een totaal succes. Deze opening bestond uit een televisiecommentator genaamd Chet Huntley, die demonstreerde wat er stond te gebeuren door een sinaasappel te snijden terwijl het geurspoor een ander verhaal dat op 13 december 1959 in de Sunday Herald Tribune werd gepubliceerd, verklaarde: "Ze geven niet het gevoel dat ze in een bepaalde richting zijn geblazen of uit een bepaalde richting zijn geblazen, wat een raadselachtige gebeurtenis is (hoewel ze naar verluidt gekoppeld zijn aan het airconditioningsysteem.) Eigenlijk hoeft men niet te snuiven of een andere vorm van inspanning te leveren om elke unieke geur op te pikken, omdat deze vanzelf naar iemands neus komt. En wat nog verbazingwekkender is, is dat elke afzonderlijke geur heel onmiddellijk verdwijnt zodra het beeld dat wordt geparfumeerd het scherm verlaat ... Er is geen twijfel over de impact die het heeft bij het produceren van overtuigende illusies van de werkelijke wereld. "

The Sunday News bekroonde de film met 3 +1⁄3 sterren van een mogelijke 4 sterren in de recensie getiteld "'Behind Great Wall' Puts Smell on Screen".

Recensent Dorothy Masters schreef: "Een aantal wijzen had uitgekeken naar de komst van AromaRama, Charles Weiss, de meest prominente van alle profeten, een professional die verantwoordelijk is voor public relations, die een grote afstand aflegde om de steun te krijgen van een chemisch bedrijf, een faciliteit die elektronische luchtfilters gebruikt, een bedrijf dat camera-apparatuur maakt en een bedrijf dat industriële timers maakt.

Samen bedachten ze een methode die met succes de visuele weergave van een sinaasappel met zijn bijbehorende aroma kon matchen.

Het werd opgemerkt in de recensie die verscheen in het nummer van Time Magazine van 21 december 1959" Achter de Grote Muur zei de auteur: "De AromaRama-procedure zelf is nogal slim. Het is uitgevonden door een pr-expert met de naam Charles Weiss." De film heeft iets dat een "geurspoor" wordt genoemd, dat signalen naar een elektrische "trigger" stuurt en ervoor zorgt dat een spervuur van geur via de ventilatieopeningen van de airconditioning in het theater wordt vrijgegeven. De makers achter AromaRama beweren dat hun product geuren bijna net zo snel kan elimineren als het elk neusgat in een huis binnen twee seconden kan bereiken en dat het dit in slechts twee seconden kan doen. Wanneer de lucht wordt afgezogen voor filtering, wordt deze door elektrisch geladen schotten geleid die de aromatische deeltjes neerslaan. De geuren zijn opgebouwd op een basis die snel verdampt (Freon), en wanneer de lucht wordt afgezogen, wordt deze gefilterd. Rhodia, Inc. was het bedrijf dat de geuren creëerde." Rhone Poulenc was eigenaar van Rhodia als een volledige dochteronderneming.

Vanwege de slechte reactie van de film verwacht de pers van de filmindustrie nu dat de geurafgiftemethode ondermaats zal zijn, wat de lancering van Scent of Mystery dreigt te verstoren voordat het zelfs maar is geopend.

Charles Weiss zette zijn experimenten met films en geuren voort door geuren toe te voegen aan oudere zwart-witfilms. Zijn doel was om te laten zien hoe geuren in de toekomst kunnen worden gebruikt door te laten zien hoe ze in de cinema kunnen worden opgenomen.

Tijdens de Wereldtentoonstelling van 1939 had Todd Sr. een muzikale filmserie gepresenteerd en het was in deze tijd dat hij Laube voor het eerst had ontmoet. Vijftien jaar later, terwijl Todd en zijn zoon werkten aan hun video Around the World in Eighty Days, overwogen ze verschillende manieren om het te verbeteren. Ze herinnerden zich Laube's innovatie, en ondanks het feit dat ze ervoor kozen om het niet voor deze film te gebruiken, was Todd Jr., na het overlijden van zijn vader, geïnteresseerd genoeg om Laube een contract bij een filmstudio te geven.

De technologie die door Laube was ontwikkeld en door Todd de naam "Smell-O-Vision" had gekregen, was in deze periode verfijnd. Nu, in plaats van de geuren handmatig vrij te geven, gebruikte het wat hij een "geurbrein" noemde, wat een reeks...

Produkt-Details

• Erscheint lt. Verlag: 16.1.2023
• Übersetzer: Alp Brekelmans
• Sprache: Dutch; Flemish
• Themenwelt: Technik ► Elektrotechnik / Energietechnik
• ISBN-10: 0-00-043243-1 / 0000432431
• ISBN-13: 978-0-00-043243-8 / 9780000432438